Tema ovog rada jeste Gorski vijenac izveden kao prva pozorišna predstava na sceni Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu 1902. godine. Postoje pokušaji fragmentarnog izvođenja Gorskog vijenca 1896, 1897, 1890. godine. Zanimljivo je da je Radoje Domanović sa svojim učenicima u Vranju prikazivao Gorski vijenac. Povodom pedesetogodišnjice od smrti Petra Petrovića Njegoša prikazan je Gorski vijenac kao celovečernja predstava. Besmrtno delo velikog pesnika za scenu je pripremio Antonije Hadžić. Prolog je napisao pesnik dr Laza Kostić, a Apoteozu kao epilog je napisao pesnik Jovan Živojinović. Muziku je komponovao i priredio Isidor Bajić. Ceo tok pripreme predstave, izvođenja, recepcije, gostovanja predstave u Somboru pratimo preko prvog pozorišnog lista Pozorište, koje je izlazilo u izdanju najstarijeg profesionalnog teatra na ovim prostorima. Osnovne dileme koje postoje kod postavke Gorskog vijenca, da li je to ep ili drama, na zadivljujuće visokom teorijskom nivou objašnjava Tihomir Ostojić u jednom od tekstova koji prethode svečanom izvođenju. O svakom izvođenju piše se pozorišna kritika, pa u listu Pozorište pratimo kritiku Jovana Hranilovića, Milana Savića, kritiku prenetu iz Vienca. Zahvaljujući revnosnom hroničaru pozorišnog života, kakav je bio list Pozorište, pratimo i odu koju je Laza Kostić spevao Antoniju Hadžiću na gostovanju predstave u Somboru.

pozorišna predstava; ep; drama; Gorski vijenac; list Pozorište; pozorišna kritika