Osnovni cilj socijalnog osiguranja je obezbeđenje socijalne sigurnosti stanovništva, odnosno socijalno ugroženih pojedinaca i domaćinstva. Jedna od najznačajnijih komponenti sistema socijalnog osiguranja je njegov penzijski program. Isti je osmišljen tako da obezbedi osnovni nivo penzijskih prava starim licima (definisan zvanično procenjenim nivoom minimalne materijalne sigurnosti) a da razlika do željenog nivoa penzije bude pokrivena doprinosima zaposlenih (i / ili poslodavca) u neki program javnog ili privatnog penzijskog osiguranja. Penzijski sistem je deo finansijskog sistema, a preko njega i privrednog sistema, čije funkcionisanje direktno zavisi od makroekonomske stabilnosti zemlje. Ključni elementi za svaki penzioni sistem su: štednja, investicije, rast i produktivnost. Penzioni sistem jedne države, odnosno visina penzija njenih građana, determinisana je između ostalog stanjem budžeta, odnosno da li je budžet uravnotežen ili eventualno postoji budžetski suficit ili deficit. Ukoliko zemlja ima visok deficit, jedna od efikasnih mera štednje je smanjenje penzija i ostalih primanja vezanih za javni sektor. Nesmetano funkcionisanje penzionog sistema je uslovljeno i održivošću javnog duga jedne zemlje jer ukoliko zemlja bankrotira, postavlja se pitanje isplate penzija kao i plata zaposlenih u javnom sektoru. Činjenica je da usled loših uslova u kojima decenijama funkcioniše penzijski sistem u Republici Srbiji da pored izvornog fonda penzije moraju biti dotirane i od strane države, jer postoji deficit penzionog fonda, odnosno činjenica je da je penzijski sistem Srbije, ovako koncipiran, dugoročno teško održiv.