U ovom radu se razvija ideja o analogiji apstraktnog slikarstva i transcendentalne filosofije. Analogija između nefigurativnog slikarstva i transcendentalne filosofije temelji se na njihovim bitno zajedničkim karakteristikama koje se, kao takve, ovdje žele prikazati. U tom smislu ovdje je u početnoj fazi oblikovanja ove ideje predočena komparacija Ingardenovog shvatanja apstraktnog slikarstva, koje je prikazano u okviru njegovog filosofskog razmatranja 'Slike', sa Kantovom transcendentalnom filosofijom. Međutim, uspostavljanje posve specifičnog odnosa između apstraktnog slikarstva i transcendentalne filosofije se dalje reflektuje u ontološku ravan, tako što se u njemu javlja projekcija odnosa umjetnosti predmetnosti i stvarnosti. Pri tom, vrlo važno mjesto u razmatranju odnosa ovog vida slikarstva i transcendentalne filosofije ima uobrazilja, koja pored toga što je od suštinskog značaja za apstraktno slikarstvo i transcendentalnu filosofiju, kao jedna od njihovih bitnih zajedničkih karakteristika, stoji na sredini kao spona između početne i krajnje postavke ovog rada.

apstraktno slikarstvo; transcendentalna filosofija; uobrazilja; istina; umjetnost; predmetnost i stvarnost