Rad je posvećen skraćenom izvršnom postupku koji je Zakonom o izmenama i dopunama Zakona o izvršenju i obezbeđenju (ponovo) uvršten u izvršnu proceduru. Cilj je da se kroz analizu zakonskih normi da prikaz ovog postupka i time zainteresovana lica upoznaju sa uslovima za vođenje postupka koji bi trebalo da omogući privrednim subjektima bržu naplatu novčanog potraživanja. Osim navedenog, u radu su izneta određena sporna pitanja koja se mogu pojaviti u primeni zakona, te ponuđeni odgovori na TA pitanja. Radi se o dokumentovanom postupku radi naplate novčanog potraživanja u kome se kao izvršni poverilac i izvršni dužnik pojavljuju po pravilu privredni subjekti, a osnov za dozvolu izvršenja su verodostojne isprave jače dokazne snage. To su: 1) menica i ček domaćeg ili stranog lica sa protestom, ako je potreban za zasnivanje potraživanja; 2) bezuslovna bankarska garancija; 3) bezuslovni akreditiv; 4) overena izjava izvršnog dužnika kojom ovlašćuje banku da s njegovog računa prenese novčana sredstva na račun izvršnog poverioca. Za odlučivanje o predlogu za izvršenje stvarno je nadležan privredni sud. Kao što je izvršni poverilac dužan da uz predlog za izvršenje kojim predlaže sprovođenje skraćenog izvršnog postupka dostavi taksativno predviđene verodostojne isprave veće dokazne snage, tako je i izvršni dužnik koji prigovara rešenju o izvršenju dužan da uz prigovor dostavi pisane dokaze koji su taksativno propisani zakonom. Isključivi pravni lek protiv rešenja o izvršenju u skraćenom izvršnom postupku je prigovor koji se može izjaviti u roku od pet dana od dana dostavljanja. O prigovoru odlučuje veće od troje sudija suda koji je doneo rešenje o izvršenju. Prigovor ima suspenzivno dejstvo, osim ako je u pitanju menica.

izvršni poverilac; izvršni dužnik; privredni subjekt; verodostojna isprava; rešenje o izvršenju; Privredni sud; prigovor