U cilju obezbeđenja i zaštite najznačajnijih društvenih dobara i vrednosti u svim savremenim državama posebno mesto, ulogu i značaj ima krivično pravo. Ono kroz sistem zakonskih propisa određuje pojedina krivična dela i sistem krivičnih sankcija u cilju suzbijanja i sprečavanja vršenja krivičnih dela. To znači da se zakon, javlja kao osnovni, formalni izvor krivičnog prava koji izvire iz ustavnih normi. Pored Krivičnog zakonika koji predstavlja kodifikovani sistem pravnih normi koje obuhvataju celokupnu oblast krivičnog prava, u mnogim državama je u primeni i sporedno, pomoćno ili dopunsko krivično pravo. To je skup zakona iz drugih oblasti pravnog života, kojima se na načelima i u okvirima Krivičnog zakonika određuju pojam i karakteristike jednog ili više krivičnih dela i to upravo dela kojima se povređuju i krše norme tih posebnih zakona. I osnovno i sporedno krivično pravo ima jedinstveno postavljeni cilj - efikasna, zakonita, blagovremena i kvalitetna zaštita društva od kriminaliteta. Upravo u ovom radu se govori o mestu, ulozi i značaju sporednog, pomoćnog ili dopunskog krivičnog prava u ostvarivanju zaštitne, garantivne funkcije (uloge) krivičnog prava uopšte.