Mapiranje Požarevca kao istaknutog nacionalnog toposa izvršeno je za vreme kneza Miloša, ali je imalo svoju predistoriju i epski kontekst kao ključna tačka braničevskog regiona. Buntovni karakter stanovništva, borbena spremnost i strateški položaj obeležili su ovaj grad i podarili mu još od srednjeg veka simboličnu vrednost mesta herojske borbe i otpora. Period Srpske revolucije doneće ovom, u to vreme, nevelikom mestu ogromnu slavu, a posebno mesto u patriotskoj mapi Požarevac zadobija 1815. godine kada se pokazao odsudnom tačkom herojske borbe za oslobođenje pod ustaničkim barjakom Kneza Miloša, nakon čega ulazi u sastav Kneževine Srbije. Budući da je u Abdulinoj buni i buni Miloja Đaka, Požarevac imao presudan značaj, knez Miloš donosi odluku da interveniše i uspostavi jače prisustvo vlasti u ovom gradu pogotovo što je Požarevac predstavljao najnaseljeniju nahiju Beogradskog pašaluka i bio važan grad za trgovačke poslove koje je Knez Miloš obavljao preko Dunava. To je veoma brzo i učinjeno hitrom izgradnjom dvorskog kompleksa 1825. godine, preseljenjem njegove porodice, te odmah potom aktivnijim vladarskim manifestovanjem i prenošenjem brojnih državnih poslova i institucija u Požarevac. Izgradnjom kompleksa u Požarevcu, Knez Miloš je uspostavio drugu prestonicu. Požarevački kompleks sačinjavali su: Knežev konak, Kneginjin konak, kasarna, konačić za kneževiće, zgrada za dvorske službenike, pisare i poslugu, zgrada za momke, kuhinja, barutana, blagajnikova kuća i menzulana. Uprkos strukturalnoj jednostavnosti, kneževski kompleks u Požarevcu funkcionisao je kao snažni simbol vladarske moći i mesto legitimizacije vlasti Kneza Miloša u okvirima razvijenog sistema politike reprezentacije. Smeštanjem vladarskog dvora u središtu Požarevca, ovaj grad se razvio postajući političko i ekonomsko središte Kneževine i moćan dinastički topos dinastije Obrenović.