Kroz svoju istoriju srpski narod bio je izložen čestim ratnim naporima, što je, pored ostalog, uticalo i na značaj pravnog uređenja oružanih snaga. Period Prvog srpskog ustanka označava početak stvaranja oružanih formacija srpskog naroda. Međutim, početak uređenja vojne organizacije vezuje se za period vladavine Miloša Obrenovića i ustrojstva vojnih garnizona. To je, ujedno, i početak uvođenja vojnog roka (1838. godine) i njegovog ograničenja na šest godina. U istoriji pravnog definisanja vojske posebno mesto zauzima Zakon o ustrojstvu vojske iz 1883. godine, sa kasnijim izmenama i dopunama. Navedeni zakon je od posebnog značaja, jer je dao pravnu osnovu za formiranje moderne profesionalne vojne organizacije. Značajna iskustva iz rata sa Bugarskom, koji je Srbija izgubila, imaće pozitivan uticaj na dalji razvoj profesionalne vojne organizacije u Srbiji. Donet je i novi Zakon o ustrojstvu vojske, 27. januara 1901. godine, koji će sa kasnijim dopunama predstavljati osnov za dalji razvoj srpske vojne organizacije u narednom periodu. U svim navedenim, kao i kasnijim zakonskim odredbama, posebna pažnja bila je posvećena obavezi služenja vojnog roka. Vlada Republike Srbije je svojom Odlukom iz 2010. godine obustavila obavezu služenja vojnog roka. Tako je prekinuta duga tradicija služenja vojnog roka u Srbiji. Kroz analizu istorije pravnog utemeljenja oružanih snaga, poseban fokus u radu usmeren je na odredbe kojima je regulisano redovno služenje vojnog roka. U završnom delu rada biće ukazano na potrebu ponovnog uspostavljanja obaveze služenja vojnog roka.